Tygodnik "Televizia" udało się kupić w dworcowym kiosku niemal od razu po wyjściu z autobusu z Wiednia. Ale prawie straciłem nadzieję na więcej przewodników TV, gdy na stoiskach z prasą w supermarketach nie było tytułów mających "TV" w nazwie, lub mogących sugerować zawartość programu.
Było za to coś innego. O wszystkim po kolei...
Pierwszy człon pełnej nazwy tygodnika schował się w winiecie, w literze "t". Ten właśnie magazyn kupiłem jako pierwszy tytuł prasowy w Bratysławie.
Ze sprzedażą na poziomie 80 tys. egz. tygodniowo jest najpopularniejszym przewodnikiem telewizyjnym na południe od Giewontu (jedynym tak naprawdę). Nie unikniemy tego porównania: to tamtejszy "TeleTydzień", tym bardziej że jak wszystkie "teletygodnie" w tym rejonie Europy, publikuje go lokalny oddział Bauer Media.
Format papieru jest taki sam jak w flagowych czasopismach tego wydawnictwa, lecz na stronach z listingami można odnieść wrażenie, że jest optycznie większy. Redakcja osiągnęła ten efekt, rezygnując z tradycyjnego górnego marginesu - zazwyczaj pustego, albo z datą dnia, i umieściła w tym miejscu nagłówki kanałów.
Nagłówki stacji tv, czy jak to ja mówię: belki, składają się z nazwy kanału oraz jego logo, które - co ciekawe, pozbawione jest kolorów i w wielu przypadkach upodabnia się do logo ekranowego danego kanału. Patrząc na pierwszą stronę listingów, z najpopularniejszymi słowackimi stacjami tv, znajdziemy tak samo dobre argumenty na poparcie tego formatu jak i jego niuanse.
Pro: nazwa i logo "Jednotki", "Markizy" czy TV JOJ.
Przeciw: nazwa i logo-nazwa Doma i Plus
Tu dyskusja rozbija się też o fakt, że niektórzy nadawcy są po prostu mało kreatywni, jeśli chodzi o swoją oprawę. W takich przypadkach redakcja powinna rozważyć opuszczenie nazwy i pozostawienie samego logo - jak np. TV Prima na sąsiedniej stronie, skrajnie po prawo (gdzie nie było innego wyjścia - musiało zmieścić się też oznaczenie dnia).
Prima jest kanałem nadawanym z Czech, podobnie jak większość programów na drugiej stronie listingów, oznaczonych na ciemnopomarańczowo. Jak wyjaśniłem w czeskim przeglądzie, narody i telewizje obu krajów były przez dekady silnie związane, a przyjaźń jest trwała i wyraża się m.in. poprzez wzajemną retransmisję kanałów telewizyjnych. Program słowackich stacji vice-versa można odnaleźć w czeskich tygodnikach, ale tylko u Słowaków na stronach z omówieniami hitów dnia odnajdziemy też opisy z czeskich programów.
Kanały tematyczne są bardzo dobrze pogrupowane i solidnie rozróżnione (kolor). Są także stacje z Niemiec (mimo że to nie kraj sąsiadujący), Austrii i Węgier (na Słowacji rezyduje liczna mniejszość węgierska), brak polskich. Ramówki madziarskiej telewizji, przetłumaczone na słowacki, posłużą jako klucz do odszyfrowania programu w węgierskich tygodnikach:)
Eurotelevizia oferuje też telewizyjne i nietelewizyjne rozmaitości w wielu rubrykach, m.in. kolumnę "O com sme pisali" ze wspomnieniami numerów magazynu sprzed 30 i 40 lat. Nazywał się on wówczas po prostu "Televizia" (bez "Euro"), a w logo widniał Bratislavsky Hrad z jego odbiciem w Dunaju.Eurotelevizia
"televizia"
tygodnik (so->pt)
76 stron
74 kanały (w 2013r., aktualnie 79)
papier: magazynowy, sztywniejsza okładka
wydawnictwo: Bauer Media SK
Cena: 0,99 Euro (było 0,90 kiedy kupowałem)
Format: 215 x 285 mm
Jak wspomniałem, tygodnik "Eurotelevizia" udało się kupić w dworcowym kiosku niemal od razu po wyjściu z autobusu z Wiednia. Dalej prawie straciłem nadzieję na jakiekolwiek kolejne przewodniki tv. Kiosków prasowych w stolicy Słowacji niemal nie spotkałem, a na stoiskach z prasą w supermarketach nie było tytułów mających "TV" w nazwie lub mogących sugerować zawartość programu. Było za to coś innego...
Sięgnięcie po wszechobecne czasopisma ogólnotematyczne (może raczej: kobiece, plotkarskie?) wyjaśniło, że głównym źródłem informacji prasowej o programie TV są dla Słowaków, wysokonakładowe, popularne tygodniki rozrywkowe, społeczne i kobiece. Program w nich zamieszczany jest na kilku-kilkunastu stronach nie stanowiących większej części ich objętości. Oprócz widocznych powyżej tytułów "Plus 7 dni" oraz "Żivot", widziałem, że ramówkę publikują jeszcze np. Slovenka i Novy Cas.
Już prawie nie pamiętamy, ale w latach 90, także w Polsce program tv był powszechne spotykany w tygodnikach kobiecych i domowych (np. "Gospodyni", "Przyjaciółka", "Miliarder"). Na Słowacji ten zwyczaj pozostał i wcale nie mówię o tym pejoratywnie.
Z ponad 120 egz. co tydzień, Plus 7 Dni jest najpopularniejszym tygodnikiem na Słowacji. "Spolecensky tyzdennik" na łamach prezentuje szeroką tematykę - aktualności, reportaże, showbusiness, rubryki tematyczne oraz obejmujący 14 stron program tv. Wybór kanałów ograniczony jest natomiast do podstawowych kanałów słowackich, czeskich i 3 filmowych. Forma prezentacji jest dosyć surowa - brak w niej nawet kolorystycznego rozróżnienia dni. Wielu Słowackim widzom wystarcza.
Plus 7 Dnitygodnik (pt->czw)
140 stron
14 kanałów
papier: magazynowy, sztywniejsza okładka
wydawnictwo: Spolocnost 7 Plus
Cena: 1,10 Euro
Podobny koncept realizuje kolejny bardzo popularny tygodnik - "Żivot". Korzystając z międzynarodowego doświadczenia wydawcy, ma nieco atrakcyjniejszą szatę graficzną (również w sekcji z programem tv). Żivot
tygodnik (so->pt)
100 stron
14 kanałów
papier: magazynowy, sztywniejsza okładka
wydawnictwo: Ringier Axel Springer
Cena: 0,95 Euro
Jeden z artykułów opisuje nieatrakcyjny wygląd niektórych zaułków
bratysławskiego Starego Miasta. Sam zwróciłem na to uwagę w trakcie
zwiedzania - zrobiło mi się ogromnie przykro, że zabytki popadają w
ruinę. Tekst momentami jakby nawet o mnie: "Groza, a turisti to fotia".
Nie przeglądałem więcej tygodników "rozmaitości" i zakupiłem tylko te dwa powyższe. Niewykluczone, że jest ich więcej. Ja poszukuję dedykowanych przewodników po lokalnych atrakcjach małego ekranu.
Z tymi czterema eksponatami straciłem nadzieję na dalsze prasowe zakupy na Słowacji. Jednak podczas spaceru ostatniego wieczoru w Bratysławie (chyba przy ulicy ul. Michalskiej - pamiętam, że gdzieś w ścisłym turystycznym centrum starego miasta), natrafiłem na chyba jedyny w mieście konkretny salonik prasowy. Naprawdę dobrze zatowarowany! Znalazłem w nim pozostałe słowackie przewodniki telewizyjne: TV MAX, TELE plus, do tego dwa tygodniki TV węgierskie (!) oraz całe mnóstwo prasy czeskiej (niestety, że bez tv).
TV MAX
Nie do wiary, że trzeba było trafić aż do wyspecjalizowanego punktu dystrybucji prasy, żeby znaleźć najlepiej sprzedający się słowacki przewodnik TV. Trochę to dziwne, ale przyjmuję, że we wszystkich wcześniej odwiedzonych sklepach po prostu się już wyprzedał.
Bardzo dobrze wydany, przejrzysty oraz wygodny (w mniejszym formacie, A5), a budżetowy charakter zdradza jedynie mała pula programów (28).
TV MAX
84 strony
28 kanałów
papier: magazynowy, sztywniejsza okładka
format: 148mm x 216mm
wydawnictwo: Bauer Media SK
Cena: 0,50 Euro
ukazuje się od 2006r.
TELE plus Jego przeciwieństwem niech będzie inny wariant słowa "budżetowy", również dwutygodnik (najstarszy taki na Słowacji, od 1990 roku). Szary, gazetowy papier, grafika z lat 80, brak zszycia. Nie wiem, czego jeszcze tu się uczepić - w każdym razie, to wszystko od 2011 wydawane pod flagą... Bauer Media. TELE plus to aż trzy czasopisma w jednym (zgodnie z hasłem w winiecie na pierwszej stronie). Z jakiegoś powodu (chyba po prostu wyrzuciłem resztę tej obskurności) z tych trzech grzbietów ostał mi się tylko jeden, z programem słowackiego radia publicznego, nad którym SRo objęło patronat. |  |
po prawo odświeżone wydanie TELE plus już z 2016r. ->
TELE plus (+Rozhlas plus)
dwutygodnik (so->pt)
56 stron
?? kanałów TV + Slovensky Rozhlas
papier: gazetowy, druk: kolorowy/czarno-biały
format: 235mm x 303mm
wydawnictwo: Bauer Media SK
Cena: 0,55 Euro
ukazuje się od 1990r.
Przygotowując materiał do tego posta znalazłem też informacje na temat innych tygodników tv wydawanych na Slowacji, mniej-więcej w czasie, kiedy tam byłem, a których nie odnalazłem:
TV Svet
dwutygodnik, już nie wychodzi
TV OKO, dodatek dziennika SME
również nie wychodzi w dotychczasowej formie
..oba tygodniki "połączyły się"
ponieważ wychodzą jako TVOKOtvsvet oraz TVSVETtvoko, uff...
ten pamiętam, że był, ale nie kupowałem:
Tele Magazin pre żeny
prawdopodobnie zastąpił on poprzedni tytuł:
Tele Magazin
Czyżby zatem Słowacja miała większy wybór przewodników TV i tylko ja miałem pecha? Jestem przekonany, że rozglądałem się porządnie.
Ten prasowy reportaż to "pamiątka" po wycieczce do Bratysławy w 2013. Niewykluczone, że oferta tytułów przewodników tv przedstawia się tam inaczej. Będzie ciekawie tam jeszcze kiedyś powrócić i to porównać.
A dla porównania już teraz zapraszam do przejrzenia przeglądów z innych krajów:
- Czech, które mimo iż są sąsiadem Słowacji, mają bogatszą kulturę prasową
- Danii, wiele bogatszy kraj w którym zwyczaje publikacji tv w prasie okazały się bardzo podobne, do słowackich! (a w bloku wschodnim podobnie okazało się też na Litwie)
oraz mini-przeglądu składającego się z dwóch tytułów z Węgier zakupionych wtedy w Bratysławie.
Inne posty po wizycie w Bratysławie w 2013r.:
- mój radiowy bandscan
- opis wycieczki do bratysławskiej wieży telewizyjnej.
Brak komentarzy :
Prześlij komentarz