Pirackie stacje radiowe w Londynie (cz.4) - !!!

To już ostatnie spotkanie z Londynem i jego pirackimi stacjami radiowymi, które poznałem przebywając tydzień w stolicy UK (w czerwcu 2015). Na tę okazję przygotowałem coś specjalnego - parę wątków, które na zawsze zmienią Wasze spojrzenie na temat nielegalnych stacji w tym wielkim mieście, a może i radiowych piratów w ogóle.

Zaczniemy od zbiorku jingli i identyfikatorów pirackich rozgłośni.
Na antenie można usłyszeć je w takiej formie:

Pirackie stacje radiowe w Londynie (cz.3) - etno!

[część 3 z 4]
Podczas wizyty w Londynie spodziewałem się wyłącznie doświadczeń ze stereotypowo angielską kulturą. Tymczasem, na ulicach rozbrzmiewał niemal każdy język i akcent świata, a w typowej dla mnie przestrzeni - na falach radiowych, brytyjskie BBC tonęło w morzu pirackich stacji dających możliwość poczuć się jak w Turcji, w Afryce, czy nawet... na Karaibach!

Pirackie stacje radiowe w Londynie (cz.2) - electronic beats

[część 2 z 4]
Pierwszymi dźwiękami, jakie rozbrzmiały z mojego radyjka włączonego po przyjeździe do Londynu był.. drum'n'bass - i to w epickim wydaniu - LTJ Bukem! To oczywiście nie mogła być legalna stacja..
Oficjalnie licencjonowane rozgłośnie radiowe praktycznie dla mnie nie istniały w stolicy UK. Niemal całą uwagę poświęciłem piratom, gdyż to właśnie oni zapewniają ilościowe, muzyczne i kulturowe bogactwo tutejszego pasma FM. Od ciężkich, klubowych bitów, poprzez nigeryjskie bębny plemienne, jamajskie reggae, turkpop, przez rozmowy przy whisky o wszystkim i niczym, rap/beatbox z tekstem przeciwko policji, aż na egzorcyzmach skończywszy... 
Na początek - elektronika.

Pirackie stacje radiowe w Londynie

[część 1 z 4]
Pierwszą stacją, która w Londynie automatycznie dostroiła się na małym odbiorniku z krótką antenką, była... stacja piracka! 
Druga zresztą też; dopiero za trzecim razem złapało się coś legalnego. To bardzo metaforyczne dla pierwszego dnia pobytu w stolicy Wielkiej Brytanii - nieoficjalnie światowej stolicy piractwa radiowego. Codziennie łapałem tam grubo ponad 50 nielegalnie nadających rozgłośni FM! (czerwiec 2015r.)

Londyn - Freeview (DVB-T w UK)

Z anteną w najprostszym wariancie - dipolu, nonszalancko zarzuconym na żyrandol w wynajmowanym pokoju, zdołałem w Londynie złapać wszystkie multipleksy SD tamtejszego DVB-T, zwanego Freeview. Jak wygląda i co oferuje cyfrowa telewizja naziemna w kraju, w którym jako pierwszym w Europie ta technologia pojawiła się w komercyjnej formie?

(czerwiec 2015) 

Channel4 - idents & continuity

Widzicie 4-kę?



Zamiast fajerwerków, nowy rok otwieram jeszcze ciekawszym wizualnym spektaklem, a jednocześnie kolejnym odcinkiem cyklu o radiowo-telewizyjnym Londynie. Będąc tam, odwiedziłem pewną nietypową atrakcję, pod nieznanym przez przewodników adresem: 124, Horseferry Rd. w Westminsterze.

pierwsza forma logo Channel4, 1982r.

Channel4, brytyjski kanał telewizyjny powołany do życia w 1982r. jako alternatywa dla publicznego BBC i komercyjnego ITV, od początku wykazywał unikalne podejście do robienia wizualnego medium - od ramówki, poprzez własną oprawę graficzną, na... konstrukcji własnej siedziby nie kończąc!

Oryginalny charakter angielskiej "czwórki" poznałem dokładnie w 2009 roku, kiedy przez wiele, wiele miesięcy można było odbierać ją w Polsce, niekodowaną na satelicie Astra 2A ("TTon4"). I przyznam, że niesamowicie mi się spodobała. Nie będę tu zachwalał jej całego programu, chociaż mógłbym bez końca - ten post poświęcony będzie pewnej regularnej, ale krótkiej emisji, której nie znajdziemy w ramówce kanału, a która stała się atrakcją podczas wizytowania w Londynie.

Zobaczcie:

Angielskie tygodniki telewizyjne - UK TV Guides

W tym przeglądzie przyjrzymy się brytyjskim tygodnikom programowym, które pojawiały się po rewolucji telewizji wielokanałowej na przełomie lat 80-tych i 90-tych na Wyspach. Niektóre z nich prześcignęły popularnością dwa najstarsze przewodniki telewizyjne - wydawane przez BBC i ITV, (mające utrwalić ich duopol), które omówiłem w poprzednim poście. 
Jak brytyjskie prasowe tv-guide'y radzą sobie w epoce bezpłatnego i wszechobecnego EPG?

Angielskie tygodniki telewizyjne - RadioTimes vs. TV Times

Biorąc pod uwagę długie i bogate tradycje prasowe w Wielkiej Brytanii, nie powinien dziwić fakt, że najstarszy na świecie przewodnik po audycjach ukazuje się właśnie tam. Nie-Brytyjczyków będzie natomiast dziwiło, dlaczego tenże przewodnik niezmiennie nazywa się "RadioTimes", nawet gdy aktualnie jego większą część wypełniają ramówki... telewizyjne. 
O nim i jego głównym rywalu - w poniższym poście.

London - wieża RTV Croydon (UHF TV DX!)

fragment planu parku z ciekawie zaznaczoną wieżą telewizyjną

Mimo, że znajduje w cieniu głównego centrum nadawczego Crystal Palace, właśnie sąsiedni nadajnik Croydon był głównym celem moich podróży po radiowych centrach nadawczych Londynu. 
Często zachwycam się nie tym, co podaje się jako główne danie, lecz przystawką. Wynika to z faktu, że łączy mnie z nią konkretna historia, której nie miałem z gwiazdą programu.

Wieża radiowo-telewizyjna Crystal Palace w Londynie

Nieświadomi turyści podziwiający widoki z londyńskiego drapacza chmur The Shard, lub innego wieżowca w The City, dokonują ciekawego odkrycia: otóż Wieża Eiffela, widoczna tu z Paryża (w co przecież nikt nie wątpi, w końcu turysta jest na jednym z najwyższych wieżowców w Europie) ma obok siebie... siostrę bliźniaczkę!
Będąc na wysokim tarasie widokowym w The City postanowiłem nikogo nie wyprowadzać z podwójnego błędu i – stojąc obok – przysłuchiwać się wrażeniom i zdziwieniom. Cieszy fakt, że obiekty, którymi zajmuję się na radiowym blogu, choć przez chwilę są przedmiotem zainteresowania oraz źródłem zagadek również dla laików:) 
Z drugiej strony muszę przyznać, że sens bliskości dwóch wysokich wież telewizyjnych w Londynie także dla mnie jakiś czas temu stanowił zagadkę. A właściwie: dwie zagadki. Pierwszą z nich rozwiążę w dalszej części. Zdjęcia autorskie!

Bandscan Londyn

Nie spodziewałem się wielu DXów w Londynie wiedząc, jak wielkim jest miastem, oraz w jak bardzo zabudowanym miejscu przyszło mi tam się zatrzymać. Okazało się jednak, że różne bliskie i dalekie sygnały z łatwością penetrują zabudowania grodu nad Tamizą. Z moich obserwacji najodleglejszy, stale utrzymujący się sygnał stacji FM przemierza do niego dystans aż 250km. Złapałem tu również coś z Walii oraz scatter ze Starego Kontynentu. Najwięcej atrakcji oferował lokalny eter - pełen stacji BBC i pirackich.